ضاع الكلام
ضاع الكلام من ع الشفايف....اول ما كنت بعينى شايف....
ايدها بتسلم عليه
واتاكد الشك جوايا ....والحيره اللى كانت ويايا.....
لما جت عينها فى عينيه
ساعتها القلب انجرح....والحلم اللى كان كله فرح....
كله فى ثانيه ضاع
راح الحب اللى عشناه ....والبيت اللى تعبنا فى بناه....
فى لحظه طيش منها
كان نفسى الحب يستنى اكتر....كان نفسى العشق يزيد ويكبر
بس مات الحب مننا
كفايه دموع وجراح....كفايه بكى ع اللى راح.....
وانسى الحب اللى كان
ده حب ما يستهالش ....وخداعه ما يتوصفش....
ولا حتى فى الروايات
ياما انجرحنا وذادت آلامنا.....وكتير انجرحنا وكتر خصامنا....
وبنرجع من تانى نحب......وننسى ايام عزابنا....
بس المره دى لا.....لا يا قلبى والف لا....
انا شوفت بعينى..!!
هنسى الحب اللى كان....وكمان ايام زمان...
وادور على حب جديد
بس عقلى مل من التفكير....وقلبى بقا بيتألم كتير
ولا حد حاسس باللى فيا
الكل بيحاول يخدعنى...ويشاور بايده يودعنى...
يمكن دمعه تنزل من عنيه
ساعتها يحسوا انى ضعيف ....والربيع كان جوايا خريف...
وسهل انى اموت من جديد
***********************************
####شاعر فى زمان بلا مشاعر####
|
